در سراسر بزرگسالی، تضعیف پردازش اطلاعات در جریان است و جنبههای متعدد شناخت را در سالخوردگی تحت تاثیر قرار می دهد که شامل کاهش کارایی تفکر، توجه، مقدار اطلاعاتی که می توان در حافظه فعال نگهداشت، استفاده از راهبردهای حافظه و بازیابی اطلاعات از حافظه بلند مدت است. این ضعف ها در چند دهه آخر زندگی ادامه می یابند. همچنین توانایی عقلانی هوش سیال (مهارتهای پردازش اطلاعات با زیر بنای زیستی) تحلیل میرود. در مقابل، توانایی عقلانی وابسته به هوش متبلور (دانش مبتنی بر فرهنگ) برای مدت طولانیتری باقی می مانند.
با توجه به مطالب ذکر شده چگونه سالخوردگان میتوانند از حداکثر تواناییهای شناختی خود استفاده کنند؟ طبق یک دیدگاه، سالخوردگانی که حداکثر عملکرد شناختی خود را حفظ می کنند از روش به حداکثر رساندن گزینشی همراه با جبران استفاده می کنند؛ یعنی، آنها هدفهای خود را محدود میکنند؛ فعالیتهایی را که برای آنها ارزش دارد، انتخاب می کنند؛ و به این طریق، از حداکثر انرژی خود استفاده می کنند.

منبع: کتاب روان شناسی رشد ، لوراای. برک