مرحوم مهندس سیف‌الدین کامرانی، در سال ۱۳۰۵ ه.ش. در تهران چشم به جهان گشود. وی تحصیلات خود را در رشتۀ شیمی به پایان رساند، بعد از آن برای گذراندن یک دورۀ تخصصی به فرانسه رفت. با توجه به علاقه‌ای که به تکنولوژی‌های روز دنیا و تعلق خاطری که به وطن خویش داشت، پا به عرصۀ فعالیت‌های تجاری و واردات گذاشت.
وارداتِ تجهیزات مختلف فنی از جمله رادیو، تلکس، کولرآبی و آب‌سردکن گوشه‌ای از همت و تلاش‌های وی به شمار می‌آیند، حتی وارد کردن نخستين تجهيزات اداره پست و تلگراف و تلفن توسط ایشان انجام شده است. مهندس کامرانی از حدود سال ۱۳۲۳ ه.ش. دفتر بازرگانی را در خيابان جمهوری با نام «کالای سوئد» راه اندازي کرده بود. شايد کمتر کسی بداند که مهندس کامرانی بخش مهمی از دستگاه های مدرن را وارد ايران و به گسترش تکنولوژی در کشور کمک کرد. تجربه‌هایی از این دست باعث زمينۀ گرايش جدی مهندس کامرانی به سمت واردات کالاهای سينمايی شد. وی در ابتدا کالاهايی مانند ضبط صوت، ميکروفن، انواع لنز و … را وارد ایران می‌کرد که به تدريج تجهيزات بزرگ‌تری هم‌چون ميزهای تدوين، آپارات‌های نمايش سينما و از همه مهم‌تر، دوربين‌های فيلم‌برداری را نيز شامل شد.
همچنین تأسیس سینما سانترال و سینما شهر تماشا در کنار این استودیو مراکز مهمی برای دست‌اندرکاران و علاقه‌مندان سینما بودند. مهندس کامرانی در تمام این سال‌ها به عنوان واردکنندۀ قطعات، ابزارهای سینمایی و استودیوها فعالیت داشت. ایشان همچنین به واردات فیلم نیز روی آورده و این فیلم‌ها در استودیو سانترال دوبله و در سینماهای شهرتماشا و سانترال اکران می‌شد.
این مرد بزرگ در یک روز پاییزی در سال ۱۳۸۶ ه.ش. به دیدار معبود شتافت و در مجتمع معلولین و سالمندان قدس به خاک سپرده شد. اما آنچه که امروز به عنوان یادگار از وی بر جای مانده؛ در راس همه بنیاد خیریۀ کامرانی، مجتمع سالمندان و معلولین قدس، مرکز گامانایف ایران و دیگر زیر مجموعه های بنیاد است که اهداف انسان‌دوستانۀ ایشان را یادآوری می کند.